Аз парвои чорво дар ин дашту ҳомун, ки қисми асосии умри азизаш дар он гузашт, фориғ шуда, ба зодгоҳ кӯч баст падар.

Дар таърихи илму адаб ва фарҳангу маънавиёти тоҷикии нимаи дувуми садаи ХХ ва оғози садаи ХХI устод Муҳаммадҷони Шакурии Бухороӣ, ки (1926-2012) аз олимони камназир ва фарҳехта аст, наздик ба 70 сол фаъолияти пурсамар дошт.

Номи Бегалӣ Болтаев, яке аз куҳансолтарин омӯзгорон дар воҳаи Сӯх, ки дар равнақи таълими халқи Тоҷикистону Ӯзбекистон хидмати босазо кардааст, аз бачагӣ бароям ошност.

Дар Бухоро садҳо шоирони соҳибдевон зиндагиву эҷод кардаанд. Вале кормандони осорхона бо овардани панҷ нафар адибони бухороӣ ва чанд адиби дигар, ки дар ин ҷо зиндагиву эҷод кардаанд, қаноат намудаанд.

Дар китобҳои таърихӣ оварда шудааст, ки қабри Бурҳониддини Марғинонӣ дар минтақаи Чокардиза ҷойгир аст.

Дар Исломобод муаррифии маҷмӯаи адабӣ ва публисистии «Ӯзбекистон: Эҳёи сеюм – консепсияи оянда», ки ба забони урду аз ҷониби рӯзноманигор ва нависандаи маъруфи покистонӣ Муҳаммад Аббос Хон навишта шудааст, баргузор гардид.

27 октябр дар бинои Театри калони давлатии ба номи Алишер Навоии Тошканд бахшида ба 70-солагии Ҳунарпешаи халқии Ӯзбекистон ва Тоҷикистон, фарзанди барӯманди деҳаи Варзики ноҳияи Чуст Матлуба Дадабоева ҷашнвораи бошукуҳи фарҳангию ҳунарӣ баргузор шуд.

Ҳанс имрӯз бо кайфияти болида аз хоб хест, зеро бояд бо падараш дидорбинӣ мекард. Падараш бо корҳои муҳим машғул буд.

Дар факултети педагогикаи Донишкадаи давлатии соҳибкорӣ ва педагогии Деҳнав тибқи нақшаи чорабиниҳое, ки аз ҷониби деканати факултет тасдиқ шудааст, “Ҷашнвораи оши палав” баргузор гардид.