Фозилҷон Шукуров – Фозил Шукурӣ дар оилаи омӯзгори шоир – Муҳаммадҷон Шукуров соли 1967 таваллуд шудааст.

Чанде пеш дар нашриёт-матбааи бонуфузи «Хутут ва зулол»-и шаҳри Аммон – пойтахти Урдун китоби дарсӣ-монографияи корманди пешбари илмии Институти шарқшиносии Академияи илмҳои Ӯзбекистон Комилҷон Раҳимов бо номи «Решаҳои тасаввуфи Мовароуннаҳр (таърих): ташаккул ва сохторикунонии таълимот (асрҳои VIII – XI)» рӯйи чоп омад.

Дар Хонаи суратҳои Тошканд намоишгоҳи суратҳо таҳти унвони «Чини аҷиб, Шинҷони зебо», ки намунаи олии ҳамкориҳои фарҳангии байналмилалӣ мебошад, ифтитоҳ ёфт.

Сайёд Мирзомуродов кларнетнавоз ва омӯзгори барҷастаест, ки дар арсаи байналмилалӣ барои тарғиби мусиқии муосири Ӯзбекистон машҳур гаштааст. Ӯ дар ноҳияи Сариосиёи вилояти Сурхондарё таваллуд шуда, таҳсили мусиқии худро аз 9-солагӣ дар мактаби мусиқии ба номи Успенскии Тошканд оғоз кардааст. Соли 2012 Сайёд ба Консерваторияи давлатии Ӯзбекистон қабул шуд. Дар замони таҳсил шавқу ҳаваси ӯ ба мусиқӣ зиёдтар шуда, ба таҳияи оркестр ва мусиқии муосир низ таваҷҷуҳ пайдо кард ва якчанд асари муваффақ

Бухорои шариф, ки дар гузаштаҳои на он қадар дур, шурӯъ аз вуруди дини ислом ба кишварамон, ба номи «Қуббат-ул-ислом» («Гунбади ислом») шарафёб гардида буд, ба яке аз маконҳои тамаддуни исломӣ ва маркази бузурги илмҳои исломӣ: тафсир, ҳадис, фиқҳ, калом ва тасаввуф табдил ёфта буд. Шурӯъ аз ҳамон давр дар Бухоро муҳаддисон, фақеҳон, мутакаллимон ва муфассирони машҳур ба камол расиданд. Ба ҷуз ин, ба ин шаҳр аз манотиқи дигари диёрамон ва кишварҳои хориҷӣ олимон, шоирон ва толибилмони зиёде барои

Соли 2022 нашриёти «Adabiyot» бо ташаббуси Иттиҳоди нависандагони Ӯзбекистон ҷилди якуми «Девон»-и шоири шинохтаи тоҷик Паймон (Тӯхтамиш Тӯхтаев)-ро дастраси хонандагон карда буд. Нашриёти мазкур ба қарибӣ бо теъдоди 1000 нусха ҷилди дуюми «Девон»-ро низ аз чоп баровард.

Амир Алишер Навоӣ шоири зуллисонайн буда, бо забони ӯзбекӣ ва тоҷикӣ асарҳои худро эҷод намудааст. Ин аз он шаҳодат медиҳад, ки ӯ аз ҷавониаш ба адабиёти тоҷикӣ-форсӣ меҳри беандоза доштааст. Мегӯянд, ки Навоӣ ҳанӯз дар ҷавониаш асари Фаридуддини Аттор «Мантиқ-ут-тайр»-ро, ки аз 9600 мисраъ иборат аст, аз ёд медонистааст.

Солҳои охир таҳти сиёсати оқилонаи сарвари давлат дар кишварамон ба китобхониву нашри китоб эътибори ҷиддӣ дода мешавад. Боиси хушнудист, ки алҳол шумораи эҷодкорони ҷавон меафзоянд.

Шоир, мутарҷим ва рӯзноманигори хушсалиқа Нуруллоҳ Остон синни мубораки ҳафтодро пур кард. Бештар аз ним аср инҷониб вай дар майдони эҷод. Чи дар назм ва чи наср табъ озмуда, то андозае муваффақ шудааст. Вале асосан шоири кӯдакон аст.

Бо даргузашти модарам доду фиғони пайвандон ба фалак печид. Ман бо дили реш, дар домани ғам печида, дунболи Хуршед мегаштам, аммо на аз нуре дарак буд, на аз гармие... Дар чор сӯ хурду калон ашк мерехт, осмону замин гиря мекард, дигар ҳеч касе маро намегуфт: «Писарам, биё ба оғӯшам».