Ренессанс (Эҳё). Ман ин калимаро қаблан шунида, дар бораи он хонда будам.

Ренессанс (Эҳё). Ман ин калимаро қаблан шунида, дар бораи он хонда будам. Ман медонам, ки бори аввал дар илм онро башардӯстони Италия истифода карданд. Аммо ман қудрат ва шукӯҳи ин мафҳумро ҳангоми шунидан аз забони Президент дар лаҳзаҳои  ҷашни 29-умин солгарди истиқлолияти кишвар дарк кардам.
Рӯзе мерасад, ниятҳои стратегие. ки таҳти роҳбарии Президент амалӣ мегарданд, такягоҳи Эҳёи сеюм хоҳанд шуд. Бедор кардани ҷамъияти хуфта, одамон – магар ин муқаддимаи Ренессанс нест?! Ӯзбекистони имрӯза аз дирӯза хеле фарқ дорад ва ҷавонон комилан дигаранд.
Президент бо боварӣ дар бораи ҷавонон ҳарф зада, онҳоро даъват кард, ки риёзиёт, химия, биология, илмҳои фундаменталиро хуб омӯхта, ба инноватсияҳо роҳ кушоянд. Маънавият ва маърифати ҷавонон вазифаи асосии стратегии мост, ки мо онро ҳал менамоем. Дар чор соли охир дар Ӯзбекистон 43 муассисаи нави олии таълимӣ ташкил карда шуд. Имсол тақрибан 1,5 миллион ҷавонон барои дохил шудан ба донишгоҳҳо ҳуҷҷат супурданд.  Ҳавасмандии ҷавонон ба таҳсил 40 фоиз афзуд. Аз соли таҳсили ҷорӣ боз як низоми нав ҷорӣ карда мешавад: бо мақсади васеъ намудани имкониятҳои азхудкунии дониш ба духтарони оилаҳои камбизоат дар асоси гранти давлатӣ барои қабул ба донишгоҳҳо 940 ҷойи иловагӣ ҷудо карда шуданд. Инҳоянд имкониятҳо барои зоҳир кардани қобилиятҳои худ, баланд бардоштани фаъолнокии иҷтимоӣ, ҷойгоҳи сазовор пайдо намудан дар ҳаёт!
Президент инчунин ба масъалаҳои баланд бардоштани нуфузи муаллимон дар ҷомеа, музди меҳнат ба ҳамиарзиши то 1000 доллар дар як моҳ истода гузашт. Таълими босифат асоси ҳар як нақшаи оянда мебошад. Конфутсий бесабаб исбот накардааст: агар шумо барои як сол нақша кашиданӣ бошед — биринҷ коред ва агар нақшаҳои шумо барои даҳ сол пешбинӣ шуда бошанд — дарахт шинонед; агар онҳо ба сад сол дароз шаванд —  ба таҳсили кӯдакон сармоягузорӣ кунед. Дар мамлакатамон мо ба оянда диққат медиҳем, барои рушд тамоми шароитҳоро муҳайё мекунем, ҷавононе, ки ба дониш саъй мекунанд, ҳавасманд мегардонем.
Дар навбати худ ҷавонон низ  бояд барои рушди шахсӣ манбаъҳои ангеза пайдо кунанд – он хоҳ китоб, хоҳ асари кино, ҳоҳ варзиш ё саёҳат бошад. Ҳамаи мо бояд якҷоя барои зиёд гардондани  сафи чунин ҷавононе, ки имконият фароҳам оваранд, мехонам нагуфта, дар ҳар гуна вазъият барои дониш гирифтан ва инкишоф ёфтан кӯшиш мекунам, мегӯянд, саъй намоем.
Бисёриҳо хуб медонанд, ки вақте дар сарзамини муқаддаси мо давраи Эҳё — Ренессанс  оғоз ёфт, Аврупо ҳанӯз дар хоби ғафлат қарор дошт. Барои касе пӯшида нест, ки ин ҳақиқати таърихиро олимони саршиноси Аврупо эътироф мекунанд. Воқеан, китоби маъруфи шарқшиноси олмонӣ Адам Метс «Эҳёи мусалмонӣ», консепсияи академик Николай Конрад «Эҳёи Шарқӣ» бесабаб навишта нашудааст. Агар мо китоби «Die Renaissance des Islams» -ро сарчашмаи асосӣ ҳисоб кунем, пас чунин як олими бузург, ба монанди Адам Метс, ҳангоми эҷоди таҳқиқоти бунёдӣ ба мероси илмии ҳамватани бузурги мо Берунӣ такя кардааст.
Дар марҳилаи аввали  Эҳё чунин олимон, аз қабили Абӯалӣ ибни Сино, Мӯсо ал-Хоразмӣ, Абурайҳони Берунӣ, ки дар академияи машҳури Маъмун ба воя расида, дониш гирифтаанд, саҳми худро гузоштанд. Марҳилаи дуввум бо номҳои намояндагони маъруфи тамаддуни давраи Темуриён – Мирзо Улуғбек, Алишер Навоӣ, Заҳириддин Муҳаммад  Бобур алоқаманд аст. Умед дорем, ки насли ҷавони Ӯзбекистони нав намояндагони Эҳёи сеюм хоҳанд шуд.

Алишер САЪДУЛЛОЕВ,
директори Агентии кор бо ҷавонони Ҷумҳурии Ӯзбекистон,
ӮзА.