УЗРИ МАРД

Яке аз наздикони Умар (р) гуфт:

– Фалон одам бисёр ботақво аст, чӣ мешуд, ки ӯро ба фалон вазифа таъин кунем.
Амиралмуъминин Умар пурсид: 
– Бо ӯ  ягон вақт ҳамсоя будӣ?
Гуфт:
– На.
Гуфт:
– Бо ӯ ягон бор сафар кардаӣ?
Гуфт:
– На
Боз пурсид:
– Бо ӯ ягон вақт савдо ва ё додугирифт кардаӣ? 
Гуфт:
– На.
Умар гуфт:
– Ту фақат хестану шиштани ӯро дар масҷид дидаӣ! То бо касе ҳамсоягӣ, сафар ё  муомилот накунӣ, тақвои ӯро намедонӣ.
Он мард аз ҳазрати Умар узр хост...
ДУОИ ХАЙР

Нафаре масҷид сохт. Баҳлул аз ӯ пурсид: 
– Масҷидро барои ризои Худо сохтӣ ё барои шинохта шуданат байни мардум? Он нафар посух дод:
– Барои ризои Худо. 
Баҳлул ӯро  санҷидан хост ва нимашаб рафту рӯйи девори масҷид навишт: «Ин масҷидро Баҳлул сохтааст!» 
Субҳ, ки мардум барои адои  намоз ба масҷид омаданд, навиштаи рӯйи деворро хонда мегуфтанд, ки Худо хайраш диҳад. Он шахс тоқат наёвард ва фарёд зад:
– Баҳлул  дурӯғ мегӯяд, ин масҷидро ман сохтаам! Ман аз пули худ харҷ кардаам ва  шумо ӯро дуои хайр мекунед. 
Баҳлул хандиду гуфт:
Муомилаи ту бо халқ будааст на бо Холиқ.

Таҳияи 
Навбаҳор 
ҲАМРОҚУЛОВА.

ТАФСИРИ ХУДРО ГУЗОРЕД: