Дар бораи ба Ш. Нориева додани унвони ифтихории «Соҳибкори шоистаи Ҷумҳурии Ӯзбекистон»

Барои саҳми барҷастаашон дар кори ба зинаи нав баланд бардоштани ҳаракати олимпӣ дар кишвар, оммавӣ гардонидани тарбияи ҷисмонӣ ва варзиш дар байни халқи мо, баромади ҳамаҷонибаи муносиб дар Бозиҳои XXXIII тобистонаи олимпӣ дар Париж (Франсия) ва ба даст овардани натиҷаҳои дар таърихи Ватани мо мислаш диданашуда ба шарофати самаранок истифода бурдан аз шароитҳои дар ҷумҳурӣ фароҳам овардашуда ва таваҷҷуҳ ба соҳаи варзиш, зуҳуроти равшани сифатҳои ватандӯстӣ, матонат, иродаи қавӣ ва маҳорати бал

Ба мақсади минбаъд амиқ омӯхтан ва васеъ тарғиб намудани мероси илмии олими бузург, ҳамватани мо Имом Исо Муҳаммад Тирмизӣ (минбаъд – Имом Тирмизӣ), ки дар ривоҷи илми дини мубини ислом саҳми беназир гузоштааст, дастгирии тадқиқотҳои дар ин самт анҷом додашуда, ғанӣ гардонидани олами маънавию ахлоқии насли наврас, боз ҳам мустаҳкам намудани ҳисси эҳсоси ифтихори миллӣ, муҳаббат ва садоқат ба Ватан дар дили ҷавонон:

Фармони Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон

Фармоиши Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон

Шоир ва мутафаккири бузурги қароқалпоқ Аҷиниёз Қӯсибой ӯғли бо эҷодиёти нотакрор ва хеле пурмуҳтавои худ дар рушди фарҳанг ва адабиёт, тарбияи ҷавонон дар рӯҳи ватандӯстӣ ва ғояҳои нек, таҳкими дӯстии таърихӣ ва ваҳдати халқҳои ӯзбеку қароқалпоқ саҳми муносиб гузоштааст.

Сию се сол муқаддам дар шароити мураккаби таърихӣ мо соҳиби истиқлолияти миллӣ шудем, ки алҳол тамоми халқи сермиллатамонро моро дар роҳи мақсади бузурги бунёди Ӯзбекистони Нав муттаҳид менамояд, барои забти комёбиву қуллаҳои нав рӯҳбаланд месозад.

Иди муқаддаси Қурбон дар таҳкими чунин тамоюлҳои нек, аз қабили меҳрубонӣ, олиҳимматӣ, инсонпарварӣ, дӯстӣ ва ҳамбастагӣ дар ҳаёти маънавии мо нақши беҳамто дорад.

Бо мақсади самаранок истифода бурдани маблағҳои Буҷаи давлатӣ, ки барои дастгирии молиявии донишҷӯён ва талабаҳое, ки дар ташкилотҳои таҳсилоти олӣ ва касбӣ дар асоси шартномаи пулакӣ таҳсил мекунанд, ҷудо карда мешаванд:

Ҷашни бостонии Наврӯз беҳтарин хислатҳои мардуми мо – муҳаббат ба кишвари маҳбубу табиат, меҳрубонӣ ва саховатмандӣ, созандагиву олиҳимматиро дар худ таҷассум мекунад, ки аз ҷониби онҳо гиромӣ дошта, дар тӯли садсолаҳо афзоиш ёфтааст.