ЗАРУ ЗЕВАР
Ҳикоя
Ҳикоя
Дар хонигарии Қуқанд барои равнақи адабиёти форсу тоҷик Дилшоди Барно, Муҳаммадшариф Гулханӣ, Аҳмад, Маҳмуд, Ҳотиф, Мазмур ва дигарон қаламфарсоӣ кардаанд.
Дар як гӯшаи кӯҳистони Қашқадарё, дар деҳаи Файзобод, як мактаб вуҷуд дорад, ки онро бе як шахсияти фидоӣ – Ҳасанқул Солиҳов тасаввур кардан муҳол аст.
Мо аз он хушбахтем, ки таърихи чандинҳазорсола дорем ва нақшу нигораҳои миллиамон дар сару либос ва анъанаҳои миллиамон инъикос меёбанд. Либоси миллии мо ифодагари назокату малоҳати бонувон буда, бо атласу адрас ва банорасаш машҳури ҷаҳон аст.
Саҳни мактаби рақами 9-уми ноҳияи Бойсун намуди идона дошт. Хурсандии омӯзгорону шогирдони дабистон ҳадду канор надошт. Падару модарон низ ба хурсандии онҳо шарик буданд. Зеро барои мактабиён бинои наву шинами замонавӣ ва толори варзишӣ ба истифода супорида шуд.
Моҳи мубораки Рамазон аз қадимулайём барои халқи мо чун суннати инсонпарваронаи ниёгон, рамзи меҳрубонӣ ва раҳмдилӣ, саховатмандию бузургворӣ, инчунин айёми обутоби маънавӣ аҳамияти махсус дорад.
Дар Самарқанд бисёр намояндагони илму маърифат ва донишмандони номӣ ба камол расидаанд, ки яке аз чунин шахсиятҳои маъруф шоири зуллисонайну маърифатпарвари охири асри XIX ибтидои асри XX Ориф Гулхании Самарқандӣ мебошад. Боиси хурсандист, ки хонаи зисти шоир аз ҷониби авлодонаш нигоҳ дошта, ба Хона-музей табдил дода шудааст.
Солҳои охир дар кишвари мо дар самти таҳия ва татбиқи сиёсати ягонаи давлатӣ дар соҳаи саноати кӯҳӣ ва геология, рушди устувори базаи ашёи хоми маъдани ҷумҳурӣ, ҷалби сармоя, кашфи конҳои нави маъданҳои фоиданок ислоҳоти пайваста амалӣ мегардад.
Аз ҷониби Иттиҳодияи «Ӯзсаноатқурилишматериаллари» оид ба сарҳисоби корҳои соли 2024 ва вазифаҳои устувор барои соли 2025 анҷумани матбуотӣ баргузор гардид.
Занҷирой Абдусаломова дар арафаи иди бонувон дар асоси фармони роҳбари давлат бо Ҷоизаи давлатии ба номи Зулфия мукофотонида шуд.