БЕДИЛ

Саттор ШЕРМАТОВ

        БЕДИЛ

Ғанимат зиндагӣ, дунёи фонӣ,
Вуҷуде нест ҷуз Ӯ ҷовидонӣ,
Бигуфта ин ба мо шоҳи маонӣ –
Сухандони ҳама айём Бедил.

Ба маъниҳо падар ӯ буд, ӯ буд,
Зи сар то по ҳунар ӯ буд, ӯ буд,
Азизи баҳру бар ӯ буд, ӯ буд –
Сухандони ҳама айём Бедил.

Бувад баҳре канораш пур зи гавҳар,
Ки з-онҳо баҳравар ақли шиновар.
Нагашта шоире бо ӯ баробар –
Сухандони ҳама айём Бедил.

Дурахшон офтоби арши маъно,
Каломашро пазиро аҳли дунё,
Ба бедилхонӣ хонад пиру барно –
Сухандони ҳама айём Бедил.

        ХУҶАНД

Ту шаҳри бостонии ба дил пайванд, аё Хуҷанд,
Накарда рӯҳи мардонат адӯ дар банд, аё Хуҷанд.
Замоне будӣ Эсхата, кунун Хуҷанди ободӣ,
Бузургонат накӯкору хирадманданд, аё Хуҷанд.

Канори соҳили Сайҳун аҷаб шаҳри дилороӣ,
Камоли1 ту камоли туст, эй мулки аҳуроӣ.
Бувад Темурмалик фарзанди бебоку далери ту,
Ки модарвор парвардӣ ба сад ранҷу шикебоӣ.

Ҳамоҳангӣ ту бо Хуқанди мо, Хуҷанди нотакрор,
Агар водист ангуштар – нигин ду шаҳри мафтункор.
Шавӣ боре агар меҳмон, намехоҳӣ равӣ з-ин ҷо,
Ки меҳмондӯст аҳли он ҳалиманду шакаргуфтор.

Биҳин зардолузор ин ҷо, ки дорад исфарак2, қандак,
Хурӣ, аз шаҳди маҳтобӣ ҳамесӯзад гулӯ андак.
Сано бар боғбонони шарафманди диёри Суғд,
Ки бозори ҷаҳон пур бошад аз зардолую баргак.

Дар ин ҷо атласу адрас занони хушзабон бофанд,
Барои хушқаду қомат, парирӯ духтарон бофанд.
Мунаққаш3 қолии бофандагонаш рашки гулшанҳост,
Ки онро аз барои худ ва аҳли ин ҷаҳон бофанд.

1. Камоли Хуҷандӣ
2. Исфарак, қандак, маҳтобӣ – навъҳои зардолу
3. Нақшдор
Аз ӯзбекӣ тарҷумаи А.СУБҲОН.