Дар театри драмавӣ-мусиқии Самарқанд ҳунарпешагони Театри давлатии академии ба номи устод Абулқосим Лоҳутии Тоҷикистон пас аз сафари эҷодӣ дар Сурхондарё асари мазҳакавии Холиқ Хурсандов «Баъди мурдан хоҳ ою, хо(ҳ) наё»-ро намоиш дода, бо кафкӯбӣ ва гулдастаҳои тару тозаи ҳозирон, инчунин туҳфаҳои хотиравии маъмурияти театри мазкур сарфароз шуданд.
– Мо аз истиқболи самимонаи мизбонон хеле сарфароз гардида, аз барқарор гардидани риштаи дӯстии байни ду кишвари ҳамҷавор сипосгузор ҳастем, – иброз дошт директори театри ба номи Абулқосим Лоҳутӣ Абдукарим Машрабов, – ниҳоят пас аз чанд сол бо ташаббус ва дастгирии сарварони ду давлат – муҳтарам Шавкат Мирзиёев ва Эмомалӣ Раҳмон дару дарвозаҳои баста ба рӯйи мардуми Ӯзбекистон ва Тоҷикистон кушода шуд. Фаромӯш набояд кард, ки ба қавли шоир:
Дӯстиро ҷустуҷӯ
дорем мо,
Аз амонӣ гуфтугӯ
дорем мо.
Ҳунарпешагони тоҷик бо ёдгориҳои таърихии Самарқанд шинос гардида, алалхусус аз маҷмӯаи навбунёди «Шаҳри абадӣ» як олам таассурот гирифтанд.
Баҳодури ЗОҲИР,
САМАРҚАНД.
